چک چک که با نام پیر سبز یا چکچکو نیز شناخته می شود نزد زرتشتیان از محبوبیت و قداست بالایی برخوردار است. در مورد نحوه شکل گیری زیارتگاه پیر سبز هنوز اتفاق نظری وجود ندارد؛ اما معروف ترین داستان درباره زمان و علت شکل گیری این زیارتگاه، به فرار نیک بانو دختر یزدگرد سوم به دل کوه و پنهان شدن او اشاره دارد. پس از این ماجرا، زرتشتیان برای بزرگداشت مقام او، محل مخفی شدنش را آراسته و پاکیزه گردانیده و به زیارتگاهی برای عبادت و برپایی مراسم دینی تبدیل کردند.
به مرور زمان اتاق هایی در اطراف زیارتگاه به منظور اسکان زائران و گردشگران ساخته شد که در روزهای خاصی از سال و در حین مراسم های بزرگ، مملو از جمعیت می شود. قدمت برخی از این ساختمان ها به دوران حکومت ناصرالدین شاه قاجار باز می گردد.
حفره غار مانندی که در دل کوه وجود دارد و به طور مداوم در فصل های مختلف سال از دیواره و سقف آن آب می چکد، با یک درب ورودی از فضای بیرونی زیارتگاه جدا می شود. بخش اصلی زیارتگاه، همین بدنه طبیعی آن است که یک آبشار کوچک نیز از دیواره سنگی درون غار جریان دارد. داخل یکی از اتاقک های زیارتگاه چک چک، چاهی وجود دارد که عمق آن به ۵۰ متر می رسد. زرتشتیان اعتقاد دارند با بستن نخ هایی به طناب این چاه می توانند درخواست ها و حاجت های خود را طلب کنند.