همانگونه که می‌دانید، ذخیره‌ی آب، این ماده‌ی ارزشمند، بسیار ضروری و از مهم‌ترین اصول زندگی ساکنین مناطق کم‌آب به شمار می‌آید. گذشتگان برای رفع این مشکل، اقدام به ساخت بناهایی  کرده که به آب‌انبار (در مناطق مختلف حوض، برکه، مرغی، مرغک، منبع و انبار ازجمله نام‌های دیگری است که برای آب‌انبار استفاده می‌شود) شهرت یافته‌اند.

درواقع می‌توان این بناها را نمونه‌ای از هنر و ابتکار مردم دوران کهن درنظر گرفت. مکان‌هایی که به صورت سرپوشیده و اغلب در زیرزمین به گونه‌ای ساخته‌شده‌اند که در فصول مختلف سال، بوسیله‌ی آب باران یا جویبارها، پر می‌شوند. پرواضح است که آب‌انبارها نقش بسزایی در تامین آب مصرفی مردم این نواحی ایفا کرده‌اند. کشور ایران نیز با اقلیم و جغرافیای خاص خود، در بسیاری از مناطق با کمبود آب مواجه بوده که خود دلیلی است بر ایجاد و ساخت آب‌انبارهای متعدد که امروزه برخی از آن‌ها به دلیل قدمت و نوع معماری به کار رفته در ساخت آن‌ها، از شهرت و اهمیتی جهانی برخورداراست. استان یزد از جمله شهرهای کویری با اقلیمی گرم و کم‌باران است که ساکنین آن از دیرباز، تهیه‌ی آب شرب مصرفی خود را در اولویت برنامه‌های روزانه‌ی خود، قرار داده‌اند. آب‌انبار گیو این استان، یکی از چندین آب‌انبار ساخته شده در این منطقه از کشور محسوب می‌شود که متعلق به دوران حکومت پادشاهان قاجار بوده و در ۱۵ دی ماه ۱۳۷۵ با شماره‌ی ۱۸۲۹ عنوان یکی دیگر از آثار ملی ثبت شده را از آن خود کرده‌ است.طبق مستندات تاریخی، به نظر می‌رسد که این آب‌انبار در اوایل جنگ‌ جهانی اول و در سال ۱۳۲۰ تاسیس شده است. طبق نقل قول‌ها مدت زمان ساخت این بنای تاریخی، در حدود ۲ سال به طول انجامید که هزینه‌ی احداث و ساخت آن‌، توسط رستم گیومعماری آب‌انبار گیو که به رستم گیو نیز شهرت دارد، به عهده‌ی حاج محمدابراهیم خرمشاهی بوده و ارباب جمشید امانت نیز، وظیفه‌ی بازرسی و نظارت بر ساخت را در دستور کار خود داشته‌ است